Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΠΕΡΙΚΛΗ

ΕΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΕΎΘΕΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ



Εθνικά και φιλελεύθερα κινήματα from Flora Vivalamusica

_________________________________________________________________________________

ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ



«Το Συνέδριο της Βιέννης»,πίνακας του Isabey (1819)

ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ.
Περισσότερα εδώεδώ και εδώ


Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018

ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ










ΟΙ ΑΡΑΒΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ

ΟΙ ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ - ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

Ρωμαϊκά μνημεία Θεσσαλονίκης

Πολύ ωραία παρουσίαση των σημαντικότερων ρωμαϊκών μνημείων της πόλης μας από τους μαθητές του Α4 Σαββουλίδη Λάμπρο και Παπάζογλου Ραφαήλ.


Κυριακή 6 Μαΐου 2018

ΣΕΦΕΡΗΣ

Ο Γεώργιος Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου του 1900 στη Σμύρνη. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί του Στυλιανού Σεφεριάδη (1873-1951) - δικηγόρου, σημαντικού κοινωνικού παράγοντα της Σμύρνης και ανθρώπου με λογοτεχνικές ανησυχίες - και της Δέσποινας Τενεκίδη με καταγωγή από τη Νάξο. Το ζευγάρι είχε άλλα δυο παιδιά, τον Άγγελο (1905-1950) και την Ιωάννα (1902-2000), σύζυγο του φιλόσοφου και πολιτικού Κωνσταντίνου Τσάτσου.
Ο Σεφέρης ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές του το 1906 στη Σμύρνη και τις ολοκλήρωσε το 1918 στην Αθήνα, όπου είχε εγκατασταθεί η οικογένειά του από το 1914. Στη συνέχεια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, από την οποία αποφοίτησε με διδακτορικό το 1924. Τα χρόνια παραμονής του στο Παρίσι ήταν καθοριστικά για τη διαμόρφωση της ποιητικής του φυσιογνωμίας. Ήταν η εποχή που το κίνημα του μοντερνισμού βρισκόταν στην ακμή του.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα διορίστηκε υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών (1926), αρχίζοντας έτσι μια λαμπρή καριέρα στο διπλωματικό σώμα, που κορυφώθηκε το 1957, με την τοποθέτησή του ως πρεσβευτή της Ελλάδας στη Μεγάλη Βρετανία. Παρέμεινε στο Λονδίνο έως το 1962, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Στις 10 Απριλίου του 1941, μία ημέρα μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς, είχε νυμφευτεί στην Πλάκα τη Μαρώ Ζάννου, με την οποία δεν απέκτησε παιδιά.
Στα ελληνικά γράμματα ο Γιώργος Σεφέρης εμφανίστηκε το 1931, με την ποιητική συλλογή Στροφή, η οποία από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας της προκάλεσε το ενδιαφέρον της λογοτεχνικής κοινότητας της Αθήνας, με θετικές και αρνητικές αντιδράσεις. Οι θαυμαστές του -Γιώργος Θεοτοκάς, Γιώργος Κατσίμπαλης και Ανδρέας Καραντώνης- υποστήριξαν ότι η Στροφή εγκαινιάζει μια καινούργια εποχή για την ελληνική ποίηση, ενώ οι επικριτές του, όπως ο Άλκης Θρύλος και ο Τάκης Παπατσώνης, ισχυρίστηκαν ότι η ποίηση του Σεφέρη είναι σκοτεινή και εγκεφαλική, χωρίς πραγματικό συναίσθημα. Με την πάροδο του χρόνου, η Στροφή απέκτησε τεράστιο συμβολικό βάρος, επειδή θεωρήθηκε από την κριτική ότι έστρεψε την ελληνική ποίηση από την παραδοσιακή στη μοντέρνα γραφή. Ο Μοντερνισμός του Σεφέρη, παρατηρεί ο Γιώργος Θεοτοκάς, υπήρξε «ένας μοντερνισμός τολμηρός, αλλά που κρατούσε το νήμα της παράδοσης, με αίσθημα ευθύνης και με σεβασμό για τη γλώσσα»
Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε, αλλά και το ειδικό βάρος των Κατσίμπαλη και Καραντώνη στα λογοτεχνικά πράγματα, τον βοήθησε να επιβληθεί ως ένας πολλά υποσχόμενος νέος ποιητής. Η καθιέρωση του Σεφέρη ως μείζονος ποιητή έγινε το 1935, με την ποιητική συλλογή Μυθιστόρημα. Σ’ αυτό το έργο βλέπουμε πλήρως διαμορφωμένα τα σύμβολα που συνθέτουν την ποιητική μυθολογία του Σεφέρη: το «ταξίδι», οι «πέτρες», τα «μάρμαρα», τα «αγάλματα», η «θάλασσα», ο «Οδυσσέας» κ.ά.
Εκτός από το πλούσιο ποιητικό έργο του, ο Σεφέρης διακρίθηκε και στον δοκιμιακό λόγο, με μία σειρά ρηξικέλευθων κριτικών δοκιμίων, στα οποία τόνισε τη σημασία της ελληνικής παράδοσης και ανέδειξε το έργο περιθωριακών μορφών της, όπως του Γιάννη Μακρυγιάννη και του Θεόφιλου. Το μεταφραστικό του έργο είναι μικρό σε ποσότητα, αλλά σημαντικό. Μετέφρασε δύο έργα του αμερικανού ποιητή Τ.Σ. Έλιοτ (Έρημη Χώρα και Φονικό στην Εκκλησιά), ενώ μετέφερε στη νέα ελληνική δύο έργα της Βίβλου (Άσμα Ασμάτων και Αποκάλυψη του Ιωάννη). Ο Τ.Σ. Έλιοτ, ηγετική φυσιογνωμία της μοντερνιστικής ποίησης του 20ου αιώνα, ήταν ο ποιητής που τον επηρέασε όσο κανένας άλλος.
Από τη δεκαετία του '50 το έργο του Σεφέρη μεταφράστηκε και εκτιμήθηκε στο εξωτερικό. Συνεπεία αυτού ήταν η βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίαςτον Δεκέμβριο του 1963, «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες», όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας.
Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας, έσπασε τη σιωπή του στις 28 Μαρτίου του 1969 και στηλίτευσε τη χούντα με την περίφημη δήλωσή του στο ραδιόφωνο του BBC. «Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά» τόνισε μεταξύ άλλων.
Στις αρχές Αυγούστου του 1971 ο Γιώργος Σεφέρης εισάγεται στον Ευαγγελισμό και εγχειρίζεται στον δωδεκαδάκτυλο. Θα πεθάνει από μετεγχειρητικές επιπλοκές τα ξημερώματα της 20ης Σεπτεμβρίου του 1971. Η κηδεία του, δύο ημέρες αργότερα, θα είναι πάνδημη και θα λάβει αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Στη νεκρώσιμη πομπή προς το Α' Νεκροταφείο, μπροστά στην Πύλη του Αδριανού, το πλήθος σταματά την κυκλοφορία και αρχίζει να τραγουδά το απαγορευμένο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Σεφέρη Άρνηση (Στο περιγιάλι το κρυφό, όπως είναι πιο γνωστό). Στις 23 Σεπτεμβρίου, δημοσιεύεται στην εφημερίδα Το Βήμα, το τελευταίο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη Επί Ασπαλάθων, που έγραψε στις 31 Μαρτίου 1971 και αποτελεί μία ακόμη καταγγελία κατά της δικτατορίας.
Αρκετοί συνθέτες έχουν ενσκήψει στο έργο του Σεφέρη και μελοποιήσει ποιήματά του, όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Μαμαγκάκης, Μίλτος Πασχαλίδης, Αδελφοί Κατσιμίχα, Ηλίας Ανδριόπουλος, Δήμος Μούτσης, Αργύρης Μπακιρτζής, Δημήτρης Αγραφιώτης, Θεόδωρος Αντωνίου, Λεωνίδας Ζώρας, Θεόδωρος Καρυωτάκης, Περικλής Κούκος, Γιώργος Κουρουπός, Γεώργιος Πονηρίδης, Θάνος Μικρούτσικος και Τζον Τάβενερ.
ΠΗΓΗ: https://www.sansimera.gr/biographies/697
Γιώργος Σεφέρης
View more presentations or Upload your own.

____________________________________________________________
____________________________________________________________ _____________________________________________________________ _____________________________________________________________ _____________________________________________________________
Συναυλία με έργα του Ηλία Ανδριόπουλου στην Αρχαία Ολυμπία, 25/7/2008 Προβλήθηκε από την ΕΤ1 στις "Μεγάλες Παραστάσεις" με τον Αλέξη Κωστάλα ____________________________________________________________

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ 1930



  Γενιά του 1930, ονομάστηκε η γενιά των Ελλήνων λογοτεχνών και καλλιτεχνών που γεννημένοι στις αρχές του 20ου αιώνα, βρέθηκαν τη δεκαετία του 1930 στο αποκορύφωμα της δημιουργικής πορείας τους.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
  •  η εκφραστική λιτότητα, απλούστερη γλώσσα, έκφραση λιτή, τολμηρή
  • εγκατάλειψη του παραδοσιακού έμμετρου στίχου,  χρήση του ελεύθερου στίχου
  • αίτημα της ανανέωσης και εκσυγχρονισμού  και γόνιμη σύνδεση με τις ευρωπαϊκές αισθητικές αναζητήσεις (μοντερνισμός-υπερρεαλισμός)  
  • έμφαση στο νέο, στην αλλαγή, στη ρήξη με το παρελθόν, όμως και οικειοποίηση της λογοτεχνικής παράδοσης
  • αναμόρφωση της παράδοσης και καλλιέργεια μιας συλλογικής συνείδησης
  • η ελληνικότητα ως όχημα κοινωνικής και δημιουργικής ανάπτυξης
  •  "σκοτεινότητα", η "ελλειπτικότητα", "άλλογη αλληλουχία των νοημάτων" και γενικότερα "ανατρεπτική εκφραστική" 
Γ. Σεφέρης (1900 - 1971)

Εισηγητές:
Το 1931 ο Σεφέρης, εκδίδει την ποιητική του συλλογή «Στροφή», η οποία αν και στο μεγαλύτερο μέρος αποτελεί κλασσική ποίηση, έχει όμως και ποιήματα με υπερρεαλιστική διάθεση.
Ανδρέας Εμπειρίκος (1901 - 1975)

Το 1935 κυκλοφορεί «Η Υψικάμινος» του Ανδρέα Εμπειρίκου η πρώτη ελληνική υπερρεαλιστική ποιητική συλλογή, καθώς και η συλλογή του Σεφέρη «Μυθιστόρημα».
Η γενιά του 1930 στην ποίηση
Σημαντικότεροι εκπρόσωποι και εκφραστές αυτής της γενιάς θεωρούνται οι ποιητές: Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Ανδρέας Εμπειρίκος, Νικήτας Ράντος, Γιώργος Σαραντάρης, Νίκος Εγγονόπουλος, Γιάννης Ρίτσος, Νικηφόρος Βρεττάκος, και Νίκος Γκάτσος.
Η γενιά του 1930 στην πεζογραφία
Γ. Θεοτοκάς (1906 - 1966)
Στην πεζογραφία οι λογοτέχνες άρχισαν να εγκαταλείπουν τις παραδοσιακές φόρμες της νουβέλας και του διηγήματος, για να μπορέσουν μέσα από το μυθιστόρημα, να ανιχνεύσουν ψυχολογικές καταστάσεις συνθετότερες, να περιγράψουν σοβαρότερα κοινωνικά και ανθρώπινα προβλήματα. Ταυτόχρονα έκαναν τομή στο ύφος και στη γλώσσα, υιοθετώντας την απλή δημοτική, και πολλές φορές την ντοπιολαλιά.
Μ. Καραγάτσης (1908 - 1960)
Εκπρόσωποι:
Σημαντικότεροι εκπρόσωποι: Γεώργιος Θεοτοκάς,  Άγγελος Τερζάκης, Μ. Καραγάτσης,  Φώτης Κόντογλου,  Θράσος Καστανάκης,  Στράτης Μυριβήλης,  Ηλίας Βενέζης,  Κοσμάς Πολίτης, Θανάσης Πετσάλης - Διομήδης, Παντελής Πρεβελάκης.
πίνακας του Φώτη Κόντογλου
Η γενιά του 1930 στη ζωγραφική:
Το αίτημα της επιστροφής στην παράδοση , το αίτημα «της Ελληνικότητας» είναι το επιτακτικό αίτημα για τους ζωγράφους της εποχής εκείνης.
Βασικοί εκπρόσωποι της γενιάς αυτής στις εικαστικές τέχνες είναι ο Κωνσταντίνος Παρθένης, ο Σπύρος Παπαλουκάς, ο Φώτης Κόντογλου, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας, ο Γιώργος Μπουζιάνης, ο Γιώργος Γουναρόπουλος.

Κ. Παρθένη "Γυναίκα με μπωλ με φρούτα"
Εγγονόπουλου"Αλέξανδρος - Π. Μελάς"

Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ 1920 - ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Οι Νεορομαντικοί-Νεοσυμβολιστές ποιητές του Μεσοπολέμου που έγραψαν στο διάστημα 1910-1930 περίπου διαθέτουν κοινά χαρακτηριστικά που τους διαφοροποιούν από τους προγενέστερους ποιητές που εμφανίστηκαν μετά τον Παλαμά. Η ποίησή τους διαμορφώθηκε σε μεγάλο βαθμό υπό την επίδραση των ιστορικών γεγονότων και των πολιτικοκοινωνικών συνθηκών της περιόδου. Έτσι απέχει πολύ από την πατριδολατρία του Παλαμά, την έντονη λυρική διάθεση του Σικελιανού, τις σοσιαλιστικές ιδέες του Βάρναλη. Είναι ποίηση χαμηλών τόνων, που δείχνει εικόνα διάλυσης και παρακμής, χωρίς πίστη στις μεγάλες ιδέες που ως ένα βαθμό καθοδηγούσαν το έργο των προηγούμενων μεγάλων ποιητών. Κυρίαρχη μορφή αυτής της γενιάς είναι ο Κώστας Καρυωτάκης(1896-1928) .
Άλλοι εκπρόσωποι: 

Γενικά χαρακτηριστικά:
  • απαισιοδοξία, μελαγχολία, αίσθηση του ανικανοποίητου του αδιεξόδου
  • απουσία ιδανικών, θρήνος για την απώλειά τους
  • στροφή στο άτομο
  • καταφύγιο στην ονειροπόληση και τη φυγή
  • περιφρόνηση της κοινωνίας
  • επίδραση από τον γαλλικό συμβολισμό
  • προσπάθειες ανανέωσης της παραδοσιακής ποίησης τόσο σε στιχουργικό επίπεδο ("παραβίαση" της αυστηρής μορφής του παραδοσιακού στίχου), όσο και σε επίπεδο περιεχομένου (σταδιακή χαλάρωση της λογικής, εμφάνιση του συνειρμού στη σύνθεση των ποιημάτων).
(ΠΗΓΗ:wikipedia)
Περισσότερα για τη γενιά του 1920 με Χαρακτηριστικά ποιήματα εδώ και εδώ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ 
Ποιητής και πεζογράφος, απ’ τους σημαντικότερους της γενιάς του 1920, που με το έργο του, την τυραννισμένη προσωπικότητα, το σύντομο αλλά «έντονο» βίο μέχρι και την αυτοκτονία του, δημιούργησε τρανό μύθο γύρω απ’ τ’ όνομά του και επηρέασε τους κατοπινούς ποιητές. Τα χνάρια του εξακολουθούν να παραμένουν ισχυρά και «ζωογόνα» για τους σύγχρονους ομότεχνούς του και όχι μόνο.  
Ποιήματά του μελοποίησαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, ο Δήμος Μούτσης, ο Γιάννης Γλέζος, ο Λουκάς Θάνος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Ξυδάκης, η Λένα Πλάτωνος, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, τα Υπόγεια Ρεύματα, οι Δραμαμίνη, ο Βασίλης Δημητρίου


(ΠΗΓΗ:http://www.ogdoo.gr/prosopa/afieromata/poios-itan-einai-o-kostas-karyotakis-30-10-1896-21-7-1928)
Καρυωτάκης - Πολυδούρη
Περισσότερα για τη ζωή του εδώ, εδώ, εδώ  (στο τελευταίο ο ανεκπλήρωτος έρωτάς του με τη Μαρία Πολυδούρη), εικασίες για την αυτοκτονία του εδώ και εδώ και για το έργο του εδώ και εδώ.

Πολύ ωραία παρουσίαση με τη ζωή και το έργο του Καρυωτάκη (περιέχονται και πολλά ποιήματα) ΕΤ1 "Κώστας Καρυωτάκης" Σκηνοθεσία - Σενάριο: Τάσος 

Ψαρράς Δημοσθένης Παπαδόπουλος (Κώστας Καρυωτάκης) 


Μουσική: Γιάννης Γλέζος - Σκηνές από την τηλεοπτική σειρά "Καρυωτάκης" (2009) του Τάσου Ψαρρά
.

Τετάρτη 11 Απριλίου 2018

ΚΑΒΑΦΗ "ΙΘΑΚΗ"


Κωνσταντίνος Καβάφης «Ιθάκη»

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους∙
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά∙
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου να ‘χεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει∙
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα ‘βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

(γραμμένο το 1910 και δημοσιευμένο το 1911, ανήκει στα αναγνωρισμένα ποιήματα του Καβάφη)


Για ανάλυση του ποιήματος πατήστε εδώ ή εδώ ή εδώ


Ο ίδιος ο Καβάφης σχολίασε για το ποίημα: "Το νόημα του ποιήματος τούτου είναι απλούν και σαφές. Ο άνθρωπος εις την ζωήν του επιδιώκει ένα σκοπόν "Ιθάκην", αποκτά πείραν, γνώσεις και ενίοτε αγαθά ανώτερα του σκοπού του ιδίου. Κάποτε δε την Ιθάκην, όταν φθάνει στο τέρμα των προσπαθειών του, την ευρίσκει πτωχικήν, κατωτέρα των προσδοκιών του. Εντούτοις η Ιθάκη δεν τον γέλασε".


Ακούστε παρακάτω το ποίημα σε απαγγελία του Γρηγόρη Βαλτινού:

Και μια πολύ εκφραστική απαγγελία του ποιήματος στα αγγλικά από τον ηθοποιό  Sean Connery σε μουσική υπόκρουση Βαγγέλη Παπαθανασίου.


  Και μελοποιημένη η "Ιθάκη" από το Γιάννη Γλέζο  
Άλλη μια προσπάθεια μελοποίησης από τον Κώστα Πουλή για μαθητική χορωδία, που έγινε με αφορμή την συμπλήρωση 150 χρόνων από την γέννηση του Αλεξανδρινού ποιητή (1863-1933) και την ανακήρυξη του 2013 σαν «έτος Καβάφη».
Τραγουδισμένο και από τον Αλέξανδρο Χατζή  
Και σε κόμικ δοσμένο στα ελληνικά από τη συνάδελφο Κατερίνα Προκοπίου: