Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

ΕΦΗΒΕΙΑ

NEOI - NEOTHTA - ΦΙΛΙΑ


ΝΕΟΙ – ΝΕΟΤΗΤΑ

Περίοδος νεότητας:    Η σημαντικότερη, ίσως, περίοδος της ζωής του ατόμου. Το άτομο σφύζει από ζωή, χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθήματα αυθορμητισμού, δύναμης και αγωνιστικότητας. Στην περίοδο αυτή κτίζει το μέλλον του, γιατί ανάλογα με τα θεμέλια που θα θέσει ο άνθρωπος στη νεανική του ηλικία θα διαμορφωθεί «το οικοδόμημα» της ώριμης ηλικίας. Στην περίοδο αυτή είναι που θέτονται οι βάσεις για την ολοκλήρωση της προσωπικότητας από βιολογική, ψυχική, ηθική, κοινωνική άποψη. Η διατήρηση και προστασία της υγείας, η πνευματική ανάπτυξη και ψυχική καλλιέργεια, η ηθική τελείωση και κοινωνική προσαρμογή θεμελιώνονται στη νεανική ηλικία και προσδιορίζουν τη μελλοντική πορεία του ατόμου.

     Στη φάση αυτή της ζωής το άτομο πρέπει να φροντίσει για την απόκτηση γνώσεων και εμπειριών που συντελούν στη διεύρυνση του πνευματικού του πεδίου και στην ανάπτυξη των πνευματικών του ικανοτήτων, που θα του προσφέρουν την αναγκαία επαγγελματική κατάρτιση. Παράλληλα καλλιεργεί το άτομο τις ψυχικές εκείνες δυνάμεις που είναι απαραίτητες για την κοινωνικοποίηση του: ηθικές και κοινωνικές αρετές (αγάπη, σεβασμό, δικαιοσύνη). Πράγματι η περίοδος της νεότητας θεωρείται η πιο αποφασιστική για τη ζωή.
    Η έντονη αγωνιστική διάθεση των νέων, που στηρίζεται στην επιδίωξη μεγάλων στόχων τους ξεχωρίζει ακριβώς από τα άτομα που ανήκουν χρονικά σε διαφορετική περίοδο της ζωής. Χαρακτηριστικό ακόμα είναι το ότι συχνά παρατηρείται μια σύγκρουση ανάμεσα στους νέους και στους μεγαλύτερους, οι οποίοι αποδοκιμάζουν πράξεις και ενέργειες των πρώτων. Και αυτό γιατί οι νέοι έχουν το κουράγιο και τη δύναμη να «ορθώνονται και να τραντάζουν τις αλυσίδες».

Χαρακτηριστικές ιδιότητες νέων: - Αυθόρμητοι και ειλικρινείς.
-   Αλτρουϊστές, ενθουσιώδεις, αισιόδοξοι.
-   Αγωνιστές για την επίλυση κοινωνικών προβλημάτων, επαναστάτες, ριζοσπαστικοί.
-  Αμφισβητούν, αμφιβάλλουν, γίνονται σκεπτικιστές και οδηγούνται έτσι στον αγώνα για την αναζήτηση κοινωνικής δικαιοσύνης.
-   Διαθέτουν σφρίγος, ζωντάνια, θάρρος.
-  Είναι φιλελεύθεροι,  δημοκράτες, απορρίπτουν τη βία και το έγκλημα.
-  Κάνουν αυτοκριτική.
-  Ενδιαφέρονται για την επαγγελματική τους αποκατάσταση.
Υπάρχουν βέβαια διαφορές στους νέους των διαφόρων εποχών, που έχουν σχέση με τις κοινωνικές, πολιτικές ή άλλες συνθήκες.
Χαρακτηριστικά νέων περασμένων εποχών:
-  συμμορφώνονταν απόλυτα και αναντίρρητα στις υποδείξεις των μεγαλύτερων, που τους θεωρούσαν αυθεντίες
-  στήριζαν συχνά το σεβασμό προς τους μεγαλύτερους στο ψέμα και στην υποκρισία
-  επηρεασμένοι από το πνεύμα της εποχής τους πίστευαν σε αξίες παρελθοντικές, συντηρητικές. Παράλληλα δε διέθεταν εμπειρίες γύρω από τη ζωή στο βαθμό που τις διέθεταν οι σύγχρονοι νέοι.

Χαρακτηριστικά σύγχρονων νέων:
-  διεκδικούν τα δικαιώματά τους
-  μοχθούν για ένα καλύτερο αύριο και γενικά χαρακτηρίζονται από τις προαναφερόμενες ιδιότητες.
Φυσικά δεν πρέπει να παραβλέψουμε και τους νέους εκείνους της σύγχρονης που φτάνουν πολλές φορές στην ασέβεια με τις ακραίες εκδηλώσεις τους, στην παθητική αποδοχή των πάντων ή στην απόρριψη των πάντων.
Παλιά και νέα γενιά:
    Πάντοτε υπήρχε αντίθεση ανάμεσα στην παλιά και στη νέα γενιά, στη σημερινή όμως εποχή, λέγεται, ότι έχει πάρει μεγάλες έκταση. Οι παλαιότεροι κατηγορούν τους νέους για ασέβεια, ασυδοσία, εκρηκτική επαναστατικότητα. Τους καταλογίζουν ανευθυνότητα, αδιαφορία, έλλειψη ουσιαστικού προβληματισμού, ανηθικότητα, ευπιστία, απειρία, κυνικότητα, μηδενισμό, καταστροφικότητα, «ψευτοαπελευθέρωση».
     Οι νέοι από την άλλη κατηγορούν τους μεγάλους για υποκρισία, διαφθορά, συμβιβασμό, «βόλεμα», ασυνέπεια λόγων και πράξεων, ωφελιμισμό, συμφεροντολογία, ψεύτικη ηθικότητα, πουριτανισμό και τους θεωρούν υπεύθυνους για την κληροδότηση του συντηρητισμού, που δυσχεραίνει τις ανθρώπινες σχέσεις.

Μια άποψη: «Νέος θα πει να είσαι αυθόρμητος, να μένεις κοντά στις πηγές της ζωής, να μπορείς να ορθώνεσαι και να τραντάζεις τις αλυσίδες ενός φθαρμένου πολιτισμού, να τολμάς αυτό που οι άλλοι δεν έχουν το κουράγιο να επιχειρήσουν».
                                                     Τόμας Μανν\



























Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ



ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ


Το χρονικό της Μικρασιατικής Καταστροφής, από την έναρξη του Α΄ Παγκ. Πολέμου, ως την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης. Ντοκιμαντέρ του Στέλιου Σαμαρά

Η τραγωδία της καταστροφής της Σμύρνης το 1922. Η Μικρασιατική καταστροφή. Ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα από το ΝΑΣΙΟΝΑΛ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚ. Με τίτλο '' Η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών ΄΄.( The tragedy of the destruction of Smyrna in 1922. The Asia Minor catastrophe. A video tribute from Nacional geographical. Titled'' The largest displacement of people).  




Η Φιλιώ Χαϊδεμένου γεννήθηκε από Ναξιώτη στην καταγωγή πατέρα και μητέρα Σμυρνιά, στα Βουρλά της Μικράς Ασίας το 1899. Ασίγαστη λαλιά των προσφύγων πρώτης γενιάς έβαλε σκοπό της ζωής της να διασώσει όσα κειμήλια της πατρίδας της, της Μ. Ασίας μπορούσε. Αλλοτε κειμήλια δικά της και άλλοτε αλλονών, πολύτιμες θύμησες της προσφυγιάς και του βίαιου ξεριζωμού των Ελλήνων της Μ. Ασίας, η γιαγιά Φιλιώ δεν έπαψε ποτέ να αναζητά τρόπο να τα τιμήσει προκειμένου κάποια πράγματα να μη τα ξεχνούν οι παλιοί και να τα μαθαίνουν οι νεότεροι. Εφυγε απο την ζωή στις 6-6-2007 αφήνοντας όμως με το έργο της και την αφήγησή της μια ζωή-Ιστορία κληρονομιά για μας τους νεότερους τη γνώση, ώστε να κρατάμε άσβεστη τη μνήμη και να μαθαίνουμε στους νεότερους για τον ξεριζωμό 1.500.000 Ελλήνων από Αγια Χώματα της Μ.Ασίας και του Πόντου από τους Τούρκους και τους δήθεν συμμάχους μας......!!!!! 

"Οσο ζω κι αναπνέω δεν θα σταματήσω ποτέ να μιλώ για όσα ζήσαμε οι Ελληνες της Σμύρνης, της Μικράς Ασίας, με τη Φωτιά, τον διωγμό, τον ξεριζωμό μας από τα άγια χώματα, την καταδίκη σε προσφυγιά... Αυτά τα μάτια ώσπου να κλείσουν, θα βλέπουν μπροστά τους τα όσα έγιναν, και δεν συμφέρουν, και το στόμα μου θα μιλά για το άδικο του Ελληνισμού και θα ζητά την επιστροφή εκεί που είδαμε το φως, που μεγαλώσαμε, προκόψαμε, για να χαθούν όλα μέσα στον καπνό και στη φωτιά»...
(Φιλιώ Χαϊδεμένου)-
Πηγή:dimiourgia-epikinonia.blogspot.gr 

___________________________________________________________

Σμύρνη: Η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922
Η σκηνοθέτις Μαρία Ηλιού και ο ιστορικός σύμβουλος Αλέξανδρος Κιτροέφ, μετά από τέσσερα χρόνια έρευνας, παρουσιάζουν ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ για τη Σμύρνη, με άγνωστο οπτικό υλικό από αμερικανικά και ευρωπαϊκά αρχεία. Το ιστορικό ντοκιμαντέρ είναι μεγάλης σημασίας όχι μόνο γιατί το ελληνικό κοινό θα δει άγνωστες εικόνες από τη Σμύρνη αλλά και γιατί συγχρόνως οι δύο συνεργάτες, φέρνουν μια νέα ματιά στον τρόπο με τον οποίο διηγούνται την ιστορία. Ενενήντα χρόνια μετά την καταστροφή, οι δυο συνεργάτες θέλουν να τιμήσουν τον κόσμο που χάθηκε το 1922 αλλά και συγχρόνως την επιστήμη της ιστορίας.
Συνέντευξη της σκηνοθέτιδος εδώ
 

Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018

ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ - ΣΟΛΩΜΟΣ



ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ
Ο ρομαντισμός υπήρξε ένα ρωμαλέο πνευματικό κίνημα που γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνος και στις αρχές του 19ου αιώνος  στη Δυτική Ευρώπη ως αντίδραση στον διαφωτισμό της Γαλλικής επαναστάσεως, τον ορθολογισμό και ακόμη σε κάποιες περιπτώσεις και σε ορισμένες μορφές ενός αμφίβολου κλασικισμού.  Αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, για να εξαπλωθεί αργότερα κυρίως στη Γαλλία και την Ισπανία. Καταρχάς αποτέλεσε λογοτεχνικό ρεύμα, ωστόσο επεκτάθηκε τόσο στις εικαστικές τέχνες όσο και στη μουσική.
Ακολούθησε ιστορικά την περίοδο του διαφωτισμού και αντιτάχθηκε στην αριστοκρατία της εποχής. (wikipedia)


Χαρακτηριστικά του ρομαντισμού

Ο ρομαντισμός χαρακτηρίζεται κυρίως από:
- την άρνηση του ορθολογικού πνεύματος του διαφωτισμού και την αμφισβήτηση της τυποποίησης του κλασικισμού,
– τη στροφή προς την αδέσμευτη, μερικές φορές αχαλίνωτη, φαντασία και το συναίσθημα, 
- το απόλυτο, το συγκινησιακό, το ιδανικό και το υπερβολικό ελκύουν τον ρομαντικό καλλιτέχνη.
- την επιστροφή στη φύση και το παρελθόν,
- από διάθεση απαισιοδοξίας και μελαγχολίας καθώς και νοσταλγία για τα περασμένα,
– την τάση για το παράδοξο, το υπερφυσικό και το εξωτικό, το μυστηριώδες, το όνειρο, το ασαφές και το συγκεχυμένο.
 Ως προς τη μορφή και τα εκφραστικά μέσα, τα ρομαντικά κείμενα χαρακτηρίζονται από
– ελευθερία στη μορφή, ποικίλα εκφραστικά μέσα και κυρίως δυνατές εικόνες,
-από έντονο ρυθμό,
-συνήθως έχουν στροφές, μέτρο και ομοιοκαταληξία.
Ως προς τη θεματογραφία, οι ρομαντικοί δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση
-στην έκφραση προσωπικών συναισθημάτων του «εγώ» του ήρωα ή του δημιουργού,
-στην προσωπική εμπειρία της φύσης,
– στο θεό και τη θρησκευτικότητα,
-στις περιπέτειες, στον ηρωισμό και στους αγώνες για την ελευθερία,
-στον έρωτα που συνήθως παρουσιάζεται εξιδανικευμένος, μελαγχολικός, ανολοκλήρωτος και καταδικασμένος,
-στο θάνατο και το πένθος,
-σε θέματα από τους μεσαιωνικούς ευρωπαϊκούς θρύλους (π.χ. οι ιστορίες του ιππότη Λάνσελοτ και του βασιλιά Αρθούρου), την παράδοση και την εθνική ιστορία των λαών,
-σε υποβλητικά σκηνικά, όπως τα νυχτερινά φεγγαρόλουστα τοπία, σκιερά δάση, μυστηριώδεις λίμνες και ποτάμια, θάλασσα, άνεμος, ομίχλη, φυσικά τοπία σ’ όλες τις εποχές του χρόνου, τα ερείπια και οι αρχαιολογικοί χώροι, τα νεκροταφεία και οι τάφοι.
ΠΗΓΗ: https://eirinipax.wordpress.com
Για τον ελληνικό ρομαντισμό
-Ο ελληνικός ρομαντισμός εκφράστηκε από τους Φαναριώτες ή τη λεγόμενη Παλαιά Αθηναϊκή Σχολή κατά την περίοδο 1830-1880.
-Οι Φαναριώτεςοι οποίοι κατάγονταν από το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, είχαν γαλλική παιδεία και εισάγουν στη νεοελληνική λογοτεχνία τη λόγια (καθαρεύουσα) γλώσσα και το ρομαντισμό.

-Ο ελληνικός ρομαντισμός έχει τα χαρακτηριστικά του ευρωπαϊκού ρομαντισμού, αλλά διαμορφώνει και κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά:
- στροφή προς το ένδοξο αρχαίο παρελθόν, αλλά και το πρόσφατο, πατριωτική έξαρση και υμνολογία για τον ηρωικό αγώνα εναντίον των Τούρκων,
-μελαγχολική διάθεση και απαισιοδοξία, θέματα πένθους και θανάτου που φθάνουν στηνυπερβολή,
- χρήση της καθαρεύουσας,
-ψυχρότητα,
- ύφος ρητορικό, πομπώδες και στόμφος που σήμερα ενοχλεί.
Εκπρόσωποι του ελληνικού ρομαντισμού: Αλέξανδρος και Παναγιώτης Σούτσος, Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, Γεώργιος Ζαλοκώστας, Θεόδωρος Ορφανίδης, Ιωάννης Καρασούτσας, Σπυρίδων Βασιλειάδης, Δημοσθένης Βαλαβάνης, Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος, Αχιλλέας Παράσχος, κάποια ποιήματα του Γεωργίου Βιζυηνού, κ.ά.
Επισήμανση: Δεν χρησιμοποιούν πάντα την καθαρεύουσα. Μερικές φορές γράφουν και σε δημοτική.
Θεωρείται ότι ο ρομαντισμός εισβάλλει στη νεοελληνική λογοτεχνία με το πολύστιχο δραματικό ποίημα (είναι θεατρικό κείμενο με διαλόγους) του Παναγιώτη Σούτσου Οδοιπόρος (1831).

Προσοχή!
 Στοιχεία ρομαντισμού μπορούμε να βρούμε και στην ποίηση ορισμένων ποιητών της Επτανησιακής Σχολής, όπως είναι ο Διονύσιος Σολωμός, ο Ανδρέας Κάλβος και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Σ’ αυτούς μάλιστα τους ποιητές έχουμε υγιή και γόνιμη έκφραση των ρομαντικών στοιχείων.
ΠΗΓΗ:http://piramatikoneiroland.blogspot.gr/p/0-false-18-pt-18-pt-0-0-false-false.html


__Και ρομαντική ζωγραφική και αρχιτεκτονική
Μια ταινία-περιπλάνηση στο βίο και το έργο του εθνικού μας ποιητή. Ο Διονύσιος Σολωμός εκφράζοντας την πνευματική Ελλάδα στο ανώτερο φανέρωμά της, ανέδειξε τη ζωντανή γλώσσα του λαού σε έντεχνο ποιητικό λόγο, σε όργανο υψηλού στοχασμού και της συνείδησης που ανάγει την ελευθερία σε απόλυτη αξία και μέτρο του ηθικού βίου.

Γέννηση8 Απριλίου 1798, Ζάκυνθος
Απεβίωσε9 Φεβρουαρίου 1857, Κέρκυρα

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Ο πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής κ. Ξενοφών Ζολώτας
είχε εκφωνήσει δύο λόγους στην Ουάσιγκτον (στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959), οι οποίοι έμειναν μνημειώδεις.

Αιτία ως προς αυτό δεν ήταν μόνο το περιεχόμενό τους αλλά και η γλώσσα τους. Υποτίθεται ότι η γλώσσα των λόγων ήταν η αγγλική. Κατ' ουσίαν όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική. Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση τού προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής. Εκείνο τον καιρό, κατείχε την θέση τού διευθυντή Τραπέζης Ελλάδος και διαχειριστή του ελληνικού Δημοσίου Χρέους.


 Ακολουθεί ο λόγος της 26/9/1957:

 "I always wished to address this Assembly in Greek, but realized that it would have been indeed "Greek" to all present in this room. I found out,however, that I could make my address in Greek which would still be English to everybody. With your permission, Mr. Chairman, l shall do it now, using with the exception of articles and prepositions, only Greek words. 

"Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe. In parallel, a Panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my euharistia to you, Kyrie to the eugenic arid generous American Ethnos and to the organizes and protagonists of his Amphictyony and the gastronomic symposia". 

Δύο χρόνια αργότερα, το 1959, ο Ξ.Ζολώτας έδωσε μία άλλη ελληνοαγγλική ομιλία, ζητώντας να τον ακούσουν με προσοχή, ακόμα κι αν υπήρχε ο κίνδυνος να κουράσει τους ακροατές του.

Kyrie, It is Zeus' anathema on our epoch (for the dynamism of our economies) and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia. It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic,strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic. Parallel to this,we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, i sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies, although I have some logomachy with them.I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, i emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie stenographers. 

 Ιδού ο λόγος και η ελληνική του "μεταγραφή": 

Κύριοι, Είναι "Διός ανάθεμα" στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας. Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής, στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους. Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική. Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, που τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι χάλκινα. Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές. Γι' αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές. Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι. 




 Και μία ομιλία στα Γαλλικά του Ζολώτα:


 Le dedale synchrone du cosmos politique Kyrie, Sans apostropher ma rhetorique dans l' emphase et la plethore, j' analyserai elliptiquement, sans nul gallicisme, le dedale synchrone du cosmos politique caracterise par des syndromes de crise paralysant l' organisation systematique de notre economie. Nous sommes periodiquement sceptiques et neurastheniques devant ces paroxysmes periphrasiques, cette boulimie des demagogues, ces hyperboles, ces paradoxes hypocrites et cyniques qui symbolisent une democratie anachronique et chaotique. Les phenomenes fantastiques qu'on nous prophetise pour l' epoque astronomique detroneront les programmes rachitiques, hybrides et sporadiques de notre cycle atomique. Seule une panacee authentique et draconienne metamorphosera cette agonie prodrome de l' apocalypse et une genese homologue du Phenix. Les economistes technocrates seront les strateges d' un theatre polemique et dynamique et non les proselytes du marasme. Autochtones helleniques, dans une apologie cathartique, psalmodions les theoremes de la democratie thesaurisante et heroique, soyons allergiques aux parasites allogenes dont les sophismes trop hyalins n' ont qu'une pseudodialectique. En epilogue a ces agapes, mon amphore a l' apogee, je prophetise toute euphorie et apotheose a Monsieur Giscard d' Estaing, prototype enthousiasmant de la neo-orthodoxie economique et symbole de la palingenesie de son ethnie gallique.

Διαβάστε εδώ σχετικό δημοσίευμα από τη μηχανή του χρόνου και εδώ ένα σχολιασμό του λόγου από το φιλόλογο Νίκο Σαραντάκο.


_____________________________________
____________________________________________
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ!

Με πρωτοβουλία ισπανών μαθητών δεκάδες παιδιά, δάσκαλοι, καθηγητές, αλλά και εργαζόμενοι, υπενθυμίζουν στον κόσμο την αρχαία ελληνική κληρονομιά: το γλωσσικό πλούτο, τη συμβολή της Αρχαίας Ελλάδας στη Δημοκρατία, τις Τέχνες, τον Πολιτισμό και όχι μόνο. Και βρήκαν έναν ιδιαίτερο τρόπο για να αποδώσουν τα εύσημα στην Ελλάδα 
 για όσα έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα μέχρι σήμερα.

______________________________________



____________________________________ ____________________________________
____________________________________  

Η ελληνική γλώσσα είναι ενιαία
__________________________
 Εχει σημασία να ασχοληθεί κάποιος σήμερα με τα αρχαία ελληνικά;  

Διαβάστε για την ιστορία της Ελληνικής γλώσσας εδώ

Για μόλις δεύτερη φορά (2020) γιορτάζεται στις 9 Φεβρου-αρίου, η «Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας», η οποία καθιερώθηκε το 2017 με κοινή απόφαση των υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας, Έρευνας και Θρη-σκευμάτων. Τα ελληνικά είναι η επίσημη γλώσσα της Ελλά-δας και της Κύπρου, καθώς και μία από τις 23 επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα, είναι επίση-μα αναγνωρισμένη μειονοτική γλώσσα στην Αλβανία, την Αρμενία, την Ιταλία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, την Ου-κρανία και την Τουρκία. ΥΠΕΞ 
Music: Scott Holmes - "Upbeat Party" from Bensound.co

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ 
 
Οδυσσέας Ελύτης, Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική 
   
  Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική
 το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου. 
     Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...
 Εκεί σπάροι και πέρκες 
    ανεμόδαρτα ρήματα 
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια 
     όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε 
σφουγγάρια, μέδουσες 
    με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων 
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη... 
     Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη... 
Εκεί ρόδια, κυδώνια 
    θεοί μελαχρινοί, θείοι κ' εξάδελφοι 
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια. 
    Kαι πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας 
λυγαριά και σχίνο 
    σπάρτο και πιπερόριζα 
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων 
    ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι. 
 Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!
     Εκεί δάφνες και βάγια 
θυμιατό και λιβάνισμα
     τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια. 
Στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα, 
    κνίσες, τσουγκρίσματα 
και Χριστός Ανέστη 
   Με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων. 
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου... 
      Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου! 

 Ελύτης: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική 
Ψαλμός Β’ της ενότητας «Τα Πάθη», από Το Άξιον Εστί

Νικηφόρος Βρεττάκος,   Ἡ Ἑλληνική γλώσσα 
 
Ὅταν κάποτε φύγω ἀπό  τοῦτο το φῶς
 θα ἑλιχθῶ προς τα πάνω ὅπως ἕνα 
ρυακάκι που μουρμουρίζει. 
Κι ἂν τυχόν κάπου ἀνάμεσα 
στους γαλάζιους διαδρόμους
 συναντήσω ἀγγέλους, θα τους 
μιλήσω ἑλληνικά, 
ἐπειδή δεν ξέρουνε γλῶσσες. Μιλᾶνε 
μεταξύ τους με μουσική.

  
    
Νικηφόρος Βρεττάκος «Ο αγρός των λέξεων», (Από την συλλογή «Εκκρεμής Δωρεά»)
 
Όπως η μέλισσα γύρω από ένα άγριο
 λουλούδι, όμοια κ’ εγώ.Τριγυρίζω
 διαρκώς γύρω απ’ τη λέξη.

 Ευχαριστώ τις μακριές σειρές 
των προγόνων, που δούλεψαν τη φωνή,
 την τεμαχίσαν σε κρίκους, την κάμαν
 νοήματα, τη σφυρηλάτησαν όπως 
το χρυσάφι οι μεταλλουργοί κ’ έγινε 
Όμηροι, Αισχύλοι, Ευαγγέλια κι άλλα κοσμήματα. 
Με το νήμα 
των λέξεων, αυτόν το χρυσό
 του χρυσού, που βγαίνει απ’ τα βάθη 
της καρδιάς μου, συνδέομαι συμμετέχω 
στον κόσμο. 
Σκεφτείτε:
 Είπα και έγραψα «Αγαπώ».