Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ



ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ


Εισαγωγή: Ο 20ος αιώνας υπήρξε ο αιώνας των μεγάλων ανακαλύψεων και επαναστάσεων μια από τις μεγαλύτερες ήταν και η ηλεκτρονική επανάσταση, κυρίως με τη χρήση των Η. Υ. Η εκπαίδευση είναι ένας από τους χώρους που έχουν σημαντικά επηρεαστεί από τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, αφού οι νέες γενιές μέσα από την εκπαίδευση τους στοχεύουν στην καλύτερη κατανόηση του κόσμου που τις περιβάλλει, στην ευρύτερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, στην ανίχνευση και αξιοποίηση των κλίσεων και των ταλέντων, ώστε να μπορέσουν να υπηρετήσουν τους σκοπούς της ανθρωπότητας. Η κοινωνία, επομένως, οφείλει μέσω του σχολείου να μεταδώσει τις παραδόσεις και τις ανώτερες αξίες του πολιτισμού, να γνωρίσει στους νέους τον κόσμο στον οποίο ζουν, να τους προετοιμάσει για την εργασία και την επιτυχία. Αν και η ιδέα της χρησιμοποίησης των διάφορων τεχνολογικών μέσων στη διδασκαλία και τη μάθηση υπάρχει εδώ και αιώνες, μόνο μετά την εμφάνιση των υπολογιστών γίνεται δυνατή σε ευρεία κλίμακα μια αποτελεσματική χρήση τους.
  Χρησιμότητα  Η. Υ:
   Δυνατότητα αναζήτησης ποικίλων και μεγάλης κλίμακας πληροφοριών μέσα από την πρόσβαση σε διάφορες Τράπεζες Δεδομένων, μεγάλες βιβλιοθήκες, ανάγνωση άρθρων σε περιοδικά και εφημερίδες, δυσεύρετα με άλλον τρόπο δημοσιεύματα, πρόσβαση σε διεθνή βιβλιογραφία, που λύνει ανυπέρβλητα προβλήματα μαθητών, σπουδαστών, μελετητών και μάλιστα με άμεσο χρόνο ενημέρωσης και μικρό κόστος.

   Χρησιμοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων με την τεχνολογία των πολυμέσων (συνδυασμός κειμένου - εικόνας – ήχου). Η τεχνολογία αυτή δίνει τη μοναδική δυνατότητα στο μαθητή να προσεγγίσει και να επεξεργαστεί σύνθετες πληροφορίες με ποικίλους συνδυασμούς και δυνατότητες με πιο ευχάριστο και αποτελεσματικό τρόπο.

   Με τη χρήση του διαδικτύου (internet) μπορεί να υπάρξει και αμφίδρομη επικοινωνία δασκάλου – μαθητή, με εξ αποστάσεως διδασκαλία, που δίνει τη δυνατότητα επικοινωνίας απομονωμένων σχολείων με άλλα και σχολείων από όλα τα σημεία του πλανήτη. Η μέθοδος αυτή μπορεί να είναι μια συμπληρωματική μέθοδος διδασκαλίας που βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν καλύτερα τα μαθήματά τους και να αναπτύξουν δεσμούς φιλίας με μαθητές από όλον τον κόσμο, καταργώντας έτσι τις ανισότητες μεταξύ παιδιών περιφέρειας – κέντρου και δίνοντας τη δυνατότητα σε μεγαλύτερο σε εύρος αλλά και σε πλήθος κοινό να μορφωθεί.


  Δυνατότητα σύνδεσης με εργοστάσια ή διάφορους επαγγελματικούς χώρους, στους οποίους θα υπάρχουν άνθρωποι εξειδικευμένοι που θα ενημερώνουν τους μαθητές για τα προτερήματα ή τα μειονεκτήματα της δουλειάς τους και θα τους δείχνουν τι κάνουν τη στιγμή που το κάνουν (ζωντανός επαγγελματικός προσανατολισμός).

  Πρωτοβουλία στο μαθητή για προγραμματισμό και διερεύνηση, πράγμα που προϋποθέτει ευρύτητα γνώσης, ευστροφία, κριτική ικανότητα, ευελιξία, ικανότητα στην πρόβλεψη σφαλμάτων, λειτουργώντας προς την κατεύθυνση της πνευματικής καλλιέργειας. Ο μαθητής βλέπει τη σκέψη του αποτυπωμένη στο πρόγραμμα και τη μέθοδο που ο ίδιος οργανώνει, αξιολογεί, διευρύνει, βελτιώνει.

Δυνατότητα χρησιμοποίησης των Η. Υ ως μέσα υποβοήθησης και επέκτασης του μυαλού, με την απόκτηση και επεξεργασία υλικού, που οδηγεί στη μείωση της προσπάθειας για αποστήθιση και απομακρύνει τη μαθησιακή διαδικασία από καταναγκασμούς και χρησιμοθηρικούς σκοπούς.

 Κίνδυνοι από τη χρησιμοποίηση των Η. Υ:

  Μείωση ικανότητας για μάθηση, απώλεια αίσθησης της πραγματικότητας, μετατροπή των μαθητών σε απλά νούμερα, παθητικούς δέκτες με πολλά προβλήματα υγείας (προβλήματα όρασης, ψυχολογικά…)

  Ταύτιση των Η. Υ με την άνεση, την τεμπελιά, την απραξία, την εύκολη λύση, ώστε ο μαθητής να μην ενδιαφέρεται τόσο για τη διερεύνηση του προβλήματος και την επιλογή της πιο πρόσφορης μεθόδου για την επίλυση του, όσο για το αποτέλεσμα και μόνο (αδυναμία γραφής με το χέρι, ανορθογραφία, αδυναμία εκτέλεσης μαθηματικών πράξεων…)

  Προσαρμογή της σκέψης του μαθητή σε ορισμένες γλώσσες προγραμματισμού στην επικοινωνία με τον Η. Υ, που αχρηστεύουν πολλές φορές το συναίσθημα.

 Αποξένωση του μαθητή από το κοινωνικό και πολιτικό του περιβάλλον (σε περίπτωση κατάχρησης) και υποβάθμιση της επικοινωνίας μαθητή – δασκάλου σε τεχνική συνεργασία.

  Κίνδυνος επαφής με άχρηστες, ανακριβείς και πολλές φορές επικίνδυνες πληροφορίες, που μπορεί να αποπροσανατολίσουν, να φανατίσουν και γενικά να βλάψουν την ψυχοπνευματική ανάπτυξη του παιδιού.

Ρόλος του δασκάλου στο νέο πολυεπικοινωνιακό περιβάλλον:

  Με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στο σχολείο αλλάζει ριζικά ο ρόλος του δασκάλου. Μέχρι σήμερα ο δάσκαλος και τα βιβλία ήταν η κύρια πηγή πληροφοριών. Εφεξής ο δάσκαλος θα έχει τον πρόσθετο ρόλο να:

  επιλέξει τα κατάλληλα προγράμματα

  να οργανώσει τη χρήση τους μέσα και έξω από την τάξη

  να ελέγξει τις αξιολογήσεις των μαθητών του

  να εξηγήσει δύσκολα ή δυσνόητα σημεία


να παραπέμψει σε πρόσθετη συμβατική ή ηλεκτρονικά προσπελάσιμη βιβλιογραφία

να κατευθύνει με κάποια μορφή συμβατικού μαθήματος την εκμάθηση με προγράμματα

να εμψυχώσει το νέο που πελαγοδρομεί μέσα στο χάος της υπερπληροφόρησης

Γενικά με τη χρήση των νέων τεχνολογιών ο εκπαιδευτικός θα έχει περισσότερο χρόνο να αξιοποιήσει τον πραγματικό του ρόλο, να γίνει σύντροφος και παιδαγωγός, να διαπαιδαγωγήσει σωστά προσανατολίζοντας το νέο και καθοδηγώντας τον ανώριμο ακόμα άνθρωπο στην επιλογή και αφομοίωση των πνευματικών αγαθών, που θα αναπτύξουν την προσωπικότητα του και θα τον κάνουν αυτόνομο, ικανό και άξιο να ζήσει με τους συνανθρώπους του.
Λόγοι που γοητεύει το διαδίκτυο:

  Οι νέοι έρχονται σε επαφή με νέες μορφές τεχνολογίας.

  Προσιδιάζει στα ενδιαφέροντα των νέων, καθώς αποτελεί ελκυστικό μέσο που τους παρασύρει σε πολύωρη εργασία.

Διευκολύνει την επικοινωνία. Ταχύτατη μετάδοση μηνυμάτων που αντικαθιστά τους παραδοσιακούς τρόπους επικοινωνίας.

  Παρουσιάζονται νέες μορφές επικοινωνίας πιο κοντά στη φυσική, στην κατά πρόσωπο επικοινωνία (πχ. βίντεο - συνδιάσκεψη, εικονική πραγματικότητα).

Τροποποιείται η ψυχαγωγία. Ο χρήστης παίζει μόνος του ή με  παρέα διεθνή δικτυακά παιχνίδια.

Δυνατότητα σπουδών με τη χρήση του διαδικτύου.
 Κίνδυνοι διαδικτύου:
  Η δυνατότητα παραποίησης της πληροφορίας και χειραγώγησης της αλήθειας μπορεί να δημιουργήσουν νέες μορφές υποτέλειας.

Υπέρμετρη ελευθερία σε βαθμό ασυδοσίας εξαιτίας της διακίνησης ανεξέλεγκτου υλικού στις ιστοσελίδες του διαδικτύου.

Παραβίαση προσωπικών δεδομένων και ως εκ τούτου κατάργηση της ατομικής ελευθερίας, φαλκίδευση της δημοκρατίας, κλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας.

  Η μόδα, οι διαφημίσεις, η ξενομανία ωθούν το χρήστη σε στείρα αφομοίωση όσων παρακολουθεί και τον βυθίζουν στην ομοιομορφία.

Η απομόνωση και η αλλοτρίωση από το συνάνθρωπο έχει ως συνέπεια την καταφυγή στην επικοινωνία μέσω διαδικτύου, προκειμένου να καλυφθεί η ανθρώπινη επαφή. Το άτομο ωθείται στην ανωνυμία, στην αποπροσωποποίηση και οι σχέσεις γίνονται επιδερμικές.



_____________________________
_____________________________

Διαβάστε ακόμη ενδιαφέροντα άρθρα σχετικά με υπολογιστές και εκπαίδευση από την Ελευθεροτυπία εδώ 

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Λαϊκότητα - Λαϊκισμός




     Ορισμός:   κοινωνικό φαινόμενο κατά το οποίο προβάλλεται ως λαϊκό κάτι το οποίο είναι μόνον κατ’ επίφαση λαϊκό. Συχνά το λαϊκιστικό συγχέεται με το λαϊκό χωρίς όμως να έχει καμιά απολύτως σχέση μ’ αυτό.
   Ιστορική αναδρομή:
·   Ο λαϊκισμός είναι φαινόμενο πολύ παλιό. Σχετίζεται με τους δημαγωγούς της αρχαίας Αθήνας, αλλά και οι δημαγωγοί όλων των εποχών χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν ως σήμερα τις πρακτικές του. Απολυταρχικά καθεστώτα του 20ου αιώνα, όπως ο φασισμός και ο ναζισμός, μεταχειρίστηκαν τη λογική και τη γλωσσική του έκφραση, κρυπτοφασιστκά καθεστώτα χρησιμοποίησαν το λαϊκισμό ως ιδεολογικό έμβλημα και ως μέσο άσκησης της εξουσίας τους. Ο σύγχρονος λαϊκισμός αντανακλά τη γενικότερη κρίση και αποσύνθεση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
   Χαρακτηριστικά λαϊκισμού:
·     Η ύπαρξη απλουστευτικών διχοτομικών διακρίσεων, που αποθεώνουν τη λογική του άσπρου – μαύρου (καλό – κακό, προοδευτικό – συντηρητικό, προνομιούχοι – μη προνομιούχοι, φίλος – εχθρός…).
· Η προβολή του λαού ως άμεμπτου, αδιάφθορου, αθώου, αμέτοχου σε λανθασμένες ενέργειες ή επιλογές. Ο λαός είναι υπεράνω όλων, απυρόβλητος από κάθε κριτική.
·  Η ύπαρξη ενός χαρισματικού ηγέτη, ο οποίος περιβάλλει προστατευτικά τους οπαδούς μιας παράταξης, τα μέλη ενός κοινωνικού συνόλου και είναι υπεράνω κριτικής, έχοντας μια ειδική και αυθόρμητη σχέση με το λαϊκό αισθητήριο.
· Περιφρόνηση των θεσμών και ρήξη με το παρελθόν, αλλά και χρησιμοποίηση στοιχείων του παρελθόντος, όπου αυτό είναι συμφέρον.
   Παραδείγματα λαϊκισμού – τομείς στους οποίους εμφανίζεται:
· πολιτική: τυπική μόνο αναγνώριση της εξουσίας του λαού, ενώ στην πραγματικότητα ο λαός είτε δε συμμετέχει είτε συμμετέχει περιορισμένα στην άσκηση εξουσίας, όταν δηλ. υπάρχει διάσταση ανάμεσα στις λέξεις που εκφράζουν τους όρους της κοινωνικής πραγματικότητας και στην ίδια την πραγματικότητα. Πρακτικά εκφράζεται με την επιβολή του χαρισματικού ηγέτη, που ό,τι λέει είναι και νόμος, με τη συνθηματική γλώσσα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, με την προσπάθεια που κάνουν οι πολιτικοί να προσεγγίσουν το λαό δίνοντας την αίσθηση ότι είναι κομμάτι αυτού του λαού, ενώ η πραγματικότητα τους διαψεύδει περίτρανα.
·  πολιτισμός – τέχνη: ρήξη με το παρελθόν και το παρόν που στοχεύει στην «αναβάθμιση» του λαού, αλλά που τελικά επικεντρώνεται σε εκδηλώσεις οι οποίες πλασματικά αναπαριστούν ή επινοούν πολιτισμικά πρότυπα του παρελθόντος, συχνά νεκρά, σχηματοποιημένα ή εκχυδαϊσμένα.
·        Επίσης στην τέχνη το θέαμα λεηλατεί τόσο τη μεγάλη τέχνη όσο και τη λαϊκή. Ρίχνει την ποιότητα για να πιάσει το πλατύ κοινό και όλα τα γούστα (μαζική κουλτούρα). Η μαζική κουλτούρα συνδύασε το θέαμα με το όραμα του κέρδους σε ένα πλήθος από εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής: διαγωνισμοί, κουπόνια, δώρα, καλλιστεία, φεστιβάλ τραγουδιού… Η βιομηχανοποίηση της τέχνης με σκοπό το κέρδος οδηγεί στον εκφυλισμό της  (σκληρότητα, γκροτέσκο, πορνό…).
·  εκπαίδευση: συνθήματα περί «ίσων ευκαιριών» στην εκπαίδευση και «δωρεάν» παιδεία.
·   αθλητισμός: ηρωοποίηση αθλητών, συνωστισμός στα γήπεδα, τυχερά παιχνίδια, υπερθέαμα διοργάνωσης των ολυμπιακών αγώνων…
   Αίτια λαϊκισμού:

·   Η εκμετάλλευση από τους δημαγωγούς πολιτικούς της ευπιστίας του λαού και της ανάγκης που αυτός έχει για κάποιον ηγέτη.
·    Οι πολιτικές, κομματικές, οικονομικές ή άλλες σκοπιμότητες.
· Η παρουσίαση του λαϊκισμού ως δημοκρατικής κατάστασης, ενώ στην πραγματικότητα είναι αντιδημοκρατική.
· Το έλλειμμα δημοκρατικότητας και η προβληματική λειτουργία πολλών δημοκρατικών θεσμών.
·   Η ψυχολογία της μάζας που χαρακτηρίζεται από αδυναμίες και που πολλές φορές επιδιώκει την κολακεία.
·      Η ελλιπής λαϊκή συμμετοχή στη δημόσια ζωή.
·  Η έλλειψη παιδείας, το χαμηλό πνευματικό επίπεδο του λαού και η έλλειψη κριτικής ικανότητας.
·   Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η μαζοποίηση που χαρακτηρίζει την εποχή μας.
·      Τα αυξημένα κοινωνικά προβλήματα (ανεργία, βία, ανασφάλεια).
·  Η καταλυτική επίδραση των Μ. Μ. Ε., που επιβάλλουν πρότυπα ζωής και πολιτικούς ηγέτες.
   Αποτελέσματα λαϊκισμού:
· Καλλιέργεια στο λαό μιας ψευδούς ιδεολογίας, πως τάχα έχει προτεραιότητα στα δημόσια πράγματα.
·  Παραπλάνηση λαού όταν συνεχώς τον επικαλούνται για τη νομιμοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής και κοινωνικής εξουσίας

·      Νομιμοποίηση και συντήρηση του πατερναλισμού.
· Έλλειψη ουσιαστικής δημοκρατίας, παραμερισμός κάθε φωνής αφύπνισης της λαϊκής συνείδησης.
·      Υποκουλτούρα και εμπορευματοποίηση της συλλογικής ψυχής.
·      Εξουσία ινδαλμάτων (ποδοσφαιριστών, καλλιτεχνών…).
·        Προβολή απρόσωπης μάζας (ισοπεδωτική νοοτροπία).
·       Ετεροπροσδιορισμός της λαϊκής έκφρασης.
·  Πολιτιστική υποβάθμιση του λαού και διατήρησή του στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων που, κάτω από ορισμένες συνθήκες, μπορεί να οδηγήσει στο φασισμό.
·                  Ευτελισμός και του ίδιου του 
        πολιτικού, αφού χρησιμοποιεί τρόπους που 
        τον υποβαθμίζουν και τον γελοιοποιούν.
   Τρόποι αντιμετώπισης του λαϊκισμού:
·    Ανθρωπιστική και ολοκληρωμένη παιδεία, που θα οξύνει την κριτική ικανότητα, θα ενεργοποιήσει τη σκέψη και θα δημιουργήσει αντιστάσεις στις λαϊκιστικές επιθέσεις.
·    Καλλιέργεια της πραγματικής λαϊκής συνείδησης μέσα από παραδοσιακά και όχι μόνον πρότυπα και σχήματα.
·    Δραστηριοποίηση των πνευματικών ανθρώπων, ώστε να ενημερώνεται ο λαός και να μάθει να ξεχωρίζει το λαϊκό από το ψευδεπίγραφα λαϊκό. Επίσης οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει να εκλαϊκεύουν τη γνώση, ώστε να συμβάλλουν στην αναβάθμιση της πνευματικής στάθμης του λαού.
·    Αξιοκρατία και ενίσχυση των δημοκρατικών διαδικασιών, ώστε να μην αφήνεται ανοιχτός δρόμος στους λαοπλάνους πολιτικούς.
·        Μια γνώμη: «…Ο λαός δεν έχει κανέναν ουσιαστικό λόγο… αν και εξυμνείται ως πάνσοφος, πάγκαλος, πανάρετος…. Η ισότητα δεν αποτελεί παρά ισοπέδωση προς τα κάτω, επικράτηση των μέτριων και των ανίκανων, αναθεματισμό κάθε προσπάθειας για βελτίωση…. Γλωσσικά, για το λαϊκισμό λαϊκή γλώσσα σημαίνει ένα ά – μορφο , ά – σχημο, ά – χαρο, ιδίωμα, βαρβαρικό και ψευδοεπιστημονικό, αγοραίο και αγροίκο, όπου η γλωσσική φτώχεια είναι ευθέως ανάλογη με τη φτώχεια της φύσης… Ο λαϊκισμός καλλιεργεί τον τυφλό φανατισμό, μισαλλοδοξία, ρατσισμό, χωρίζοντας την κοινωνία σε δικούς και εχθρούς, άσπρους και μαύρους, άσπιλους και βδελυρούς…. Ο λαϊκισμός δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ιδιοποιείται τις προοδευτικές ιδέες που ταχύτατα τις διασύρει και τις διαβάλλει, αφού ούτε μπορεί ούτε θέλει να τις κάνει πράξη… Λαϊκή κυριαρχία σημαίνει παγκυριαρχία του αρχηγού…».
                                       
                                         Μ.Πλωρίτης