ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Ορισμός: Η επίπονη και μακροχρόνια εξάσκηση του σώματος, που στοχεύει στη δημιουργία γερού κορμιού και στην καλλιέργεια ηθικών και πνευματικών χαρισμάτων, που ολοκληρώνουν το άτομο. Ο αθλητισμός αποτελεί έναν από τους πιο όμορφους τρόπους έκφρασης της ανθρώπινης σωματικής και πνευματικής ομορφιάς. Οι αρχαίοι έλληνες είχαν συλλάβει ακέραια το νόημά του και είχαν ως αρχή στην καθημερινή τους ζωή το περίφημο «νοῦς ὑγιὴς ἐν σώματι ὑγιεῖ»

Προσφορά αθλητισμού:

·  Δημιουργεί εύρωστα και γερά σώματα, χωρίς περιττά κιλά και λίπη.

· Βοηθά στην ομαλή λειτουργία του αναπνευστικού και καρδιαγγειακούσυστήματος (καλύτερη κυκλοφορία αίματος, οξυγόνωση εγκεφάλου, αποβολή τοξινών…)

· Καλύτερη λειτουργία νευρικού συστήματος, που χαρίζει ευφορία, ψυχική δύναμη, ζωντάνια, κέφι για ζωή και απαλλάσσει από ψυχονευρωτικές καταστάσεις.

· Το άτομο αποκτά βούληση, αντοχή, υπομονή, επιμονή, αγωνιστικότητα, δύναμη, κοινωνικότητα, πειθαρχία, αυτοεκτίμηση, προσοχή, παρατηρητικότητα, αντίληψη, αλληλεγγύη, ομαδικό πνεύμα, ευγένεια.

·  Προσφέρει κίνητρα για ειρηνική συνύπαρξη, υποχώρηση των προκαταλήψεων ανάμεσα σε κοινωνίες και λαούς, με αποτέλεσμα την προκοπή σε υλικό, πολιτιστικό, ηθικό επίπεδο.

Προσφορά του ομαδικού παιχνιδιού:

·   Επηρεάζει καθοριστικά τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, αφού απαιτεί τον αυτοέλεγχο, την αυτοπειθαρχία και την αυτοσυγκράτηση.

·   Μ’ αυτόν τον τρόπο καταπολεμά τον εγωκεντρισμό και διδάσκει σύνεση και μέτρο.

·   Στόχος του ατόμου δεν είναι η προσωπική διάκριση και προβολή αλλά η επιβράβευση της συλλογικής προσπάθειας.

·  Το παραπάνω συντελεί στην ψυχική ισορροπία, αφού η ένταξη σε μια ομαδική προσπάθεια αφυπνίζει ανώτερες εσωτερικές αρετές και προσδίδει ένα αίσθημα δικαίωσης και αυτοπραγμάτωσης.

·   Καθένας μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του μέσα από τον άλλο και να ωριμάσει ψυχικά ως προσωπικότητα.

·   Η συμμετοχή σε ομαδικά παιχνίδια συνιστά δημιουργικό τρόπο πλήρωσης του ελεύθερου χρόνου και καταπολεμά το άγχος, την πλήξη και την τυποποίηση της καθημερινότητας.

·   Η συμμετοχή σε ομαδικά αθλήματα δεν έχει σημασία μόνο για τη διαμόρφωση του ψυχικού κόσμου του ανθρώπου, αφού συνδέεται με τη σωματική υγεία και ευρωστία.

·   Η άσκηση αποτελεί αντίβαρο σε άσχημες συνήθειες και παρεκτροπές π. χ κάπνισμα, κακή διατροφή.

·   Η σωματική υγεία συνδέεται άρρηκτα με την ψυχική υγεία «νοῦς ὑγιὴς ἐν σώματι ὑγιεῖ». Το άτομο μέσα από το ομαδικό παιχνίδι αναπτύσσει την οξυδέρκειά του, αποκτά νηφαλιότητα και νιώθει μεγαλύτερη ευεξία.

·   Οι ωφέλειες αυτές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στην εποχή μας που ο άνθρωπος ζώντας στον αιώνα της απόλυτης εξειδίκευσης αδρανοποιείται και βιώνει μια καθιστική ζωή χωρίς δραστηριότητες και ενδιαφέροντα.

·  Ιδιαίτερα σημαντική είναι η σημασία του ομαδικού παιχνιδιού στη μελλοντική κοινωνικοποίηση των εφήβων, αφού συμβάλλει στην καλλιέργεια κοινωνικών αρετών όπως η άμιλλα, η ομαδικότητα, η συνεργασία, η αλληλεγγύη κ.α.

·  Ο έφηβος θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία της ομάδας και κατά συνέπεια στρέφεται προς το συνάνθρωπο ανοίγοντας τον κλειστό κύκλο της ατομικότητας, ιδίως στις μέρες μας που η υπέρμετρη ανάπτυξη της τεχνολογίας οδήγησε στην «κυριαρχία της εικόνας και στον περιορισμό του λόγου και του διαλόγου».

·   Αναγκαιότητα συλλογικής προσπάθειας, ιδιαίτερα σε μια εποχή έντονου ανταγωνισμού.

·  Η συνειδητοποίηση της ύπαρξης νόμων και κανόνων σε οποιαδήποτε συλλογική προσπάθεια επιτρέπει τη συνειδητή συμμόρφωση σε νόμους που διέπουν τη λειτουργία των κοινωνιών.

·   Αναπτύσσεται μ’ αυτόν τον τρόπο η υπευθυνότητα και κατ’ επέκταση η συνυπευθυνότητα.

·  Το άτομο συνειδητοποιεί μέσα από το ομαδικό παιχνίδι ότι ο αντίπαλος δεν είναι εχθρός αλλά σύμμαχος στον αγώνα για ένα σκοπό που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η διεξαγωγή του ίδιου του παιχνιδιού.

·   Το άτομο μαθαίνει να σέβεται τον αντίπαλο, να μην τον υποτιμά και να ενστερνίζεται την αλήθεια που θέλει το «εὖ ἀγωνίζεσθαι», να έχει σημασία ο αγώνας κι όχι η νίκη.

·   Η συμμετοχή σε ομαδικά παιχνίδια είναι μάθημα αξιοπρέπειας και ανθρωπισμού, αφού αμβλύνει τις προκαταλήψεις και απορρίπτει κάθε είδους ρατσισμού.

Χαρακτήρας του αθλητισμού σήμερα:

·  Υπάρχουν πολλά αγωνίσματα και μεγάλες επιδόσεις με τη βοήθεια της τεχνολογίας που προσφέρει καλά γήπεδα με πλήρη εξοπλισμό.

·     Ο αθλητισμός έχει γίνει επάγγελμα και εμπορευματοποιείται.

·    Οι αθλητές ξεπουλιούνται συνειδησιακά διαφημίζοντας διάφορα προϊόντα ή γίνονται «μονάδες αγοράς» από επαγγελματικά σωματεία ή συλλόγους.

· Κυριαρχεί το ανταγωνιστικό πνεύμα και οι αθέμιτοι ανταγωνισμοί (συναλλαγές, δωροδοκίες, στημένα παιχνίδια…).

· Οι αθλητές «ντοπάρονται», συχνά, για να πετύχουν ακατόρθωτα ρεκόρ.

· Ο φανατισμός των φιλάθλων φτάνει πολλές φορές στη βίαιη και εγκληματικήσυμπεριφορά και αποτελεί προσβολή για τον αθλητισμό, αφού τον μετατρέπει σε φτηνό θέαμα.

· Οι διεθνείς αγώνες χρησιμοποιούνται από κράτη και πολιτικούς για να εξυπηρετήσουν πολιτικές και προσωπικές σκοπιμότητες (π. χ. μποϊκοτάζ αγώνων).

·      Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν τις ρίζες τους σε μια νοσούσα κοινωνία στην οποία υπάρχει μια κρίση αξιών και αρχών, που επιφέρει μια γενικότερη αναταραχή

Σύγκριση αθλητισμού του χθες και του σήμερα:

·  Παλιότερα ο αθλητισμός αποτελούσε συναγωνισμό μεταξύ των αθλητών που χρησιμοποιούσαν ως όπλα τη δύναμη και την αντοχή τους. Σήμερα ο αθλητισμός αποτελεί ανταγωνισμό με αθέμιτα μέσα και προσπάθεια υπέρβασης της ανθρώπινης φύσης (χρήση αναβολικών ουσιών για τη βελτίωση των επιδόσεων…).

·  Η «ευγενής άμιλλα», ο τίμιος ανταγωνισμός των παλιότερων αποσκοπούσε στην περίφημη συμμετρία σώματος και πνεύματος και φυσικά στη φήμη και στην τιμή που αποκτούσε ο αθλητής και η πόλη του. Σήμερα στόχος της προσπάθειας των αθλητών είναι προβολή και οι οικονομικές ή κάθε είδους άλλες απολαβές.

·  Ο αθλητισμός παλιότερα ήταν μέσο διασκέδασης και γνήσιου θεάματος για το λαό, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται συχνά ως μέσο αποπροσανατολισμού των μαζών, κυρίως σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Τρόποι ανάκτησης της παλιάς αίγλης του αθλητισμού:

·     Αναγνώριση από τον άνθρωπο της αξίας του αθλητισμού και αντίδρασή του, όταν οι ιδέες του ποδοπατούνται ή εξαγοράζονται.

·  Ενημέρωση όλων των πολιτών για τα οφέλη και την αναγκαιότητα του αθλητισμού και πολλαπλασιασμός των αθλητικών κέντρων και εγκαταστάσεων, για να έχουν τη δυνατότητα άνθρωποι όλων των ηλικιών να αθλούνται.

· Συνειδητοποίηση του ανθρώπου ότι η σωματική καλλιέργεια είναι και πνευματική και αποβλέπει στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας.

·    Συνειδητοποίηση από  τον αθλητή ότι ασκεί λειτούργημα και όχι επάγγελμα, έμφαση και στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και ηθικές αμοιβές αντί των υπέρογκων χρηματικών ποσών που υπάρχουν σήμερα ως κίνητρα στον αθλητικό χώρο.

·  Προσπάθειες από τα κράτη να μην «μποϊκοτάρουν» τους αγώνες για πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες και να μην εξευτελίζουν τον αθλητισμό για οικονομικούς λόγους.

·     Μύηση των αθλητών στην έννοια της Ολυμπιακής Ιδέας που στοχεύει στη σωματική και πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου, στη συναδέλφωση και στην ειρηνική συνεργασία των λαών.

Για μια σύντομη αναφορά στον ελληνικό αθλητισμό δείτε το παρακάτω video:

Και δυστυχώς και ο φάκελος βία δε θα μπορούσε να λείπει:

Και τέλος η αισιόδοξη ματιά. Το αληθινό νόημα του αθλητισμού ως αντίδοτο στη βία και το ρατσισμό!